به گزارش مشرق،خبر درگذشت پطروس غالی ششمین دبیرکل سازمان ملل متحد
را رافائل داریو رامیرز کارنو سفیر ونزوئلا در سازمان ملل و رییس دوره ای
شورای امنیت اعلام کرد.
پطروس غالی در 14 نوامبر 1922 در خانواده ای قبطی (مسیحیان مصر) در قاهره دیده به جان گشود. پدربزرگ او پطرس پاشا غالی از ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۰ نخست وزیر مصر بود.
وی تحصیلات خود را در دانشگاه های مصر و پاریس ادامه داد. سپس برای تحصیل در رشه روابط بین الملل به دانشگاه کلمبیای نیویورک رفت و در سال 1977 همزمان با ریاست جمهوری انور السادات عهده دار وزارت خارجه مصر شد.
پطروس غالی دیپلماتی که به انعقاد توافق های سازش میان رژیم صهیونیستی و مصر کمک کرد از ژانویه 1992 تا دسامبر 1996 بر کرسی دبیرکلی سازمان ملل تکیه زد. وی نخستین دبیرکل آفریقایی و عرب سازمان ملل بود.
وی پس از دبیرکلی سازمان ملل از سال های 1998 تا 2002 به عنوان دبیرکل سازمان کشورهای فرانسوی زبان (فرانکوفونی) خدمت کرد.
پطروس غالی در سال 2004 به ریاست شورای حقوق بشر مصر در دوره ریاست جمهوری حسنی مبارک منصوب شد.
به نوشته گاردین، اختلاف نظرهای مکرر پطروس غالی با آمریکا باعث شد که مادلین آلبرایت سفیر وقت آمریکا در سازمان ملل و بیل کلینتون رییس جمهوری سابق این کشور با دوره دوم دبیرکلی وی مخالفت کنند و کوفی عنان جایگزین وی شود.
شخصیت مستقل، قدرتمند و مصمم پطروس غالی و اختلاف نظرهایش با مقام های آمریکایی باعث جبهه گیری واشنگتن علیه وی شد.
بر اساس گزارش این روزنامه انگلیسی، از سوابق درخشان وی در دوره ریاستش بر سازمان ملل می توان به سازماندهی موثر کمک رسانی به مناطق قحطی زده در منطقه شاخ آفریقا و حمایت از نیروهای صلحبان اشاره کرد.
هرچند منتقدان وی می گویند عدم مداخله سازمان ملل برای پایان دادن به نسل کشی سال 1994 روآندا و جنگ داخلی آنگولا در دهه 1990 از سوابق منفی پطروس غالی محسوب می شود.
علاوه بر این، در دوران دبیرکلی وی صرب ها به قتل عام مسلمانان پرداختند و او نتوانست به این بحران پایان دهد.
گاردین افزود: پطروس غالی پس از فراغت از سمت دبیرکلی سازمان ملل در زندگینامه اش از وزارت خارجه آمریکا به حقارت یاد کرد و نوشت: من که اهل کشوری در حال توسعه بودم در زمینه حقوق بین الملل و دیپلماسی آموزش های زیادی دیده بود، و به اشتباه تصور می کردم که قدرت های بزرگ به ویژه آمریکا نیز نمایندگان خود را در زمینه دیپلماسی کاملا آموزش می دهند و ارزش های دیپلماتیک را پذیرفته اند. غافل از این که امپراتوری رم و آمریکا هیچ کدام نیازی به دیپلماسی نداشتند.
پطروس غالی علاوه بر مهارت های دیپلماتیکش، یک اندیشمند، نویسنده و استاد دانشگاه نیز بود. او تا سال های دبیرکلی خود بر سازمان ملل 25 جلد کتاب به رشته تحریر درآورده بود و کتابداران کتابخانه های معتبر جهان، اساتید دانشگاه و محققان غربی او را به خوبی می شناسند.
به نوشته پایگاه خبری الیوم السابع، وی که در سوم دسامبر 1991 در یک رأی گیری مخفی در مجمع عمومی سازمان ملل به عنوان دبیرکل جدید این سازمان انتخاب شد، در نخستین نطق خود از ایران یاد کرد و پس از ابراز تشکر از شورای امنیت و مجمع عمومی که وی را به سمت دبیرکلی سازمان ملل انتخاب کردند، جمله ای در تواضع و شکسته نفسی داشت که ترجمه فارسی آن چنین است: در اینجا من نمی خواهم دیدگاه هایی را که فارابی، اندیشمند اسلامی و ایرانی آن را در شهر ناکجاآباد شرح داده بسط دهم، چراکه آن مربوط به جهان آرمانی اوست. من نمی توانم قول بدهم که توانایی آن را دارم که ورای واقعیت ها و ممکن ها حرکت کنم، چرا که پیوند من با واقعیت ها محکم تر است.
وی در دوره دبیرکلی اش نسبت به اصلاح ساختار دبیرخانه سازمان ملل متحد و توسعه مفهوم عملیات پیشگیرانه برای حمایت از صلح در جهان اقدام نمود.
غالی به عنوان دیپلمات، حقوقدان، دانشمند و نویسنده ای پرکار ارتباطی طولانی مدت با امور بین الملل داشت. وی در سال 1987 به عضویت مجلس مصر در آمد و از 1980 جزو دبیرخانه حزب دموکراتیک ملی بود. تا پیش از سمت دبیرکلی، معاونت سوسیالیست بین المللی را نیز عهده دار بود. وی از 1979 تا 1991 عضو کمیسیون حقوق بین الملل و کمیسیون بین المللی حقوقدانان بود.
پطروس غالی همچنین رابطه حرفه ای و دانشگاهی متعددی با پیشینه حقوقی، امور بین الملل و علوم سیاسی داشت که در میان آن ها، عضویت در موسسه حقوق بین الملل، موسسه بین المللی حقوق بشر، جامعه آفریقایی مطالعات سیاسی و آکادمی علوم سیاسی و اخلاقی (وابسته به آکادمی فرانسه در پاریس) است. وی بیش از چهار دهه در نشست های متعدد مرتبط با حقوق بین الملل، حقوق بشر، توسعه اقتصادی - اجتماعی، استعمارزدایی، مسئله خاورمیانه، حقوق بشردوستانه بین المللی، حقوق اقلیت ها، عدم تعهد، توسعه در منطقه مدیترانه و همکاری آفریقایی عربی شرکت داشته است.
وی بین سال های 1949 تا 1977 در دانشگاه قاهره به استادی رشته حقوق بین الملل و روابط بین الملل اشتغال داشته است. بیش از 100 انتشارات و تعداد بی شمار مقالاتی که وی نگاشته، به امور منطقه ای و بین المللی، حقوق و دیپلماسی، و علوم سیاسی می پردازد. پطروس غالی در دوران کاری خود، جوایز و افتخارات متعددی از 24 کشور دریافت کرد.
بر اساس گزارش پایگاه خبری الاهرام مصر، وی و همسرش لیا ماریا پطروس غالی فرزندی ندارند.
پطروس غالی در 14 نوامبر 1922 در خانواده ای قبطی (مسیحیان مصر) در قاهره دیده به جان گشود. پدربزرگ او پطرس پاشا غالی از ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۰ نخست وزیر مصر بود.
وی تحصیلات خود را در دانشگاه های مصر و پاریس ادامه داد. سپس برای تحصیل در رشه روابط بین الملل به دانشگاه کلمبیای نیویورک رفت و در سال 1977 همزمان با ریاست جمهوری انور السادات عهده دار وزارت خارجه مصر شد.
پطروس غالی دیپلماتی که به انعقاد توافق های سازش میان رژیم صهیونیستی و مصر کمک کرد از ژانویه 1992 تا دسامبر 1996 بر کرسی دبیرکلی سازمان ملل تکیه زد. وی نخستین دبیرکل آفریقایی و عرب سازمان ملل بود.
وی پس از دبیرکلی سازمان ملل از سال های 1998 تا 2002 به عنوان دبیرکل سازمان کشورهای فرانسوی زبان (فرانکوفونی) خدمت کرد.
پطروس غالی در سال 2004 به ریاست شورای حقوق بشر مصر در دوره ریاست جمهوری حسنی مبارک منصوب شد.
به نوشته گاردین، اختلاف نظرهای مکرر پطروس غالی با آمریکا باعث شد که مادلین آلبرایت سفیر وقت آمریکا در سازمان ملل و بیل کلینتون رییس جمهوری سابق این کشور با دوره دوم دبیرکلی وی مخالفت کنند و کوفی عنان جایگزین وی شود.
شخصیت مستقل، قدرتمند و مصمم پطروس غالی و اختلاف نظرهایش با مقام های آمریکایی باعث جبهه گیری واشنگتن علیه وی شد.
بر اساس گزارش این روزنامه انگلیسی، از سوابق درخشان وی در دوره ریاستش بر سازمان ملل می توان به سازماندهی موثر کمک رسانی به مناطق قحطی زده در منطقه شاخ آفریقا و حمایت از نیروهای صلحبان اشاره کرد.
هرچند منتقدان وی می گویند عدم مداخله سازمان ملل برای پایان دادن به نسل کشی سال 1994 روآندا و جنگ داخلی آنگولا در دهه 1990 از سوابق منفی پطروس غالی محسوب می شود.
علاوه بر این، در دوران دبیرکلی وی صرب ها به قتل عام مسلمانان پرداختند و او نتوانست به این بحران پایان دهد.
گاردین افزود: پطروس غالی پس از فراغت از سمت دبیرکلی سازمان ملل در زندگینامه اش از وزارت خارجه آمریکا به حقارت یاد کرد و نوشت: من که اهل کشوری در حال توسعه بودم در زمینه حقوق بین الملل و دیپلماسی آموزش های زیادی دیده بود، و به اشتباه تصور می کردم که قدرت های بزرگ به ویژه آمریکا نیز نمایندگان خود را در زمینه دیپلماسی کاملا آموزش می دهند و ارزش های دیپلماتیک را پذیرفته اند. غافل از این که امپراتوری رم و آمریکا هیچ کدام نیازی به دیپلماسی نداشتند.
پطروس غالی علاوه بر مهارت های دیپلماتیکش، یک اندیشمند، نویسنده و استاد دانشگاه نیز بود. او تا سال های دبیرکلی خود بر سازمان ملل 25 جلد کتاب به رشته تحریر درآورده بود و کتابداران کتابخانه های معتبر جهان، اساتید دانشگاه و محققان غربی او را به خوبی می شناسند.
به نوشته پایگاه خبری الیوم السابع، وی که در سوم دسامبر 1991 در یک رأی گیری مخفی در مجمع عمومی سازمان ملل به عنوان دبیرکل جدید این سازمان انتخاب شد، در نخستین نطق خود از ایران یاد کرد و پس از ابراز تشکر از شورای امنیت و مجمع عمومی که وی را به سمت دبیرکلی سازمان ملل انتخاب کردند، جمله ای در تواضع و شکسته نفسی داشت که ترجمه فارسی آن چنین است: در اینجا من نمی خواهم دیدگاه هایی را که فارابی، اندیشمند اسلامی و ایرانی آن را در شهر ناکجاآباد شرح داده بسط دهم، چراکه آن مربوط به جهان آرمانی اوست. من نمی توانم قول بدهم که توانایی آن را دارم که ورای واقعیت ها و ممکن ها حرکت کنم، چرا که پیوند من با واقعیت ها محکم تر است.
وی در دوره دبیرکلی اش نسبت به اصلاح ساختار دبیرخانه سازمان ملل متحد و توسعه مفهوم عملیات پیشگیرانه برای حمایت از صلح در جهان اقدام نمود.
غالی به عنوان دیپلمات، حقوقدان، دانشمند و نویسنده ای پرکار ارتباطی طولانی مدت با امور بین الملل داشت. وی در سال 1987 به عضویت مجلس مصر در آمد و از 1980 جزو دبیرخانه حزب دموکراتیک ملی بود. تا پیش از سمت دبیرکلی، معاونت سوسیالیست بین المللی را نیز عهده دار بود. وی از 1979 تا 1991 عضو کمیسیون حقوق بین الملل و کمیسیون بین المللی حقوقدانان بود.
پطروس غالی همچنین رابطه حرفه ای و دانشگاهی متعددی با پیشینه حقوقی، امور بین الملل و علوم سیاسی داشت که در میان آن ها، عضویت در موسسه حقوق بین الملل، موسسه بین المللی حقوق بشر، جامعه آفریقایی مطالعات سیاسی و آکادمی علوم سیاسی و اخلاقی (وابسته به آکادمی فرانسه در پاریس) است. وی بیش از چهار دهه در نشست های متعدد مرتبط با حقوق بین الملل، حقوق بشر، توسعه اقتصادی - اجتماعی، استعمارزدایی، مسئله خاورمیانه، حقوق بشردوستانه بین المللی، حقوق اقلیت ها، عدم تعهد، توسعه در منطقه مدیترانه و همکاری آفریقایی عربی شرکت داشته است.
وی بین سال های 1949 تا 1977 در دانشگاه قاهره به استادی رشته حقوق بین الملل و روابط بین الملل اشتغال داشته است. بیش از 100 انتشارات و تعداد بی شمار مقالاتی که وی نگاشته، به امور منطقه ای و بین المللی، حقوق و دیپلماسی، و علوم سیاسی می پردازد. پطروس غالی در دوران کاری خود، جوایز و افتخارات متعددی از 24 کشور دریافت کرد.
بر اساس گزارش پایگاه خبری الاهرام مصر، وی و همسرش لیا ماریا پطروس غالی فرزندی ندارند.
